Bronte, Manly & Blue Mountains

Dag vrienden en vriendinnen!

Wat werd ik blij van alle leuke reacties op mijn vorige reisverslag, dank daarvoor! Inmiddels heb ik de eerste twee weken in Australië erop zitten en ik begin al een beetje te wennen aan dit land en haar gebruiken. Zo lopen en rijden mensen hier aan de linkerkant van de weg en dat leverde in het begin bijvoorbeeld wel wat botsingen op, als ik als domme Europeaan weer doodleuk rechts hield. Inmiddels doe ik braaf mee met de Australiërs ;) Daarnaast moest ik best wennen aan de taal, Australisch is soms erg lastig te verstaan, er komt heel veel binnensmonds gemompel aan te pas. Ook dat gaat nu gelukkig wat beter. Ik moet echter wel zeggen dat ik af en toe bepaalde dingen van thuis wel een beetje mis. Natuurlijk mijn familie en vrienden het meest, maar ook mijn eigen bed bijvoorbeeld en simpele dingen als een broodje hagelslag 's ochtends en 's avonds Nederlandse televisie kijken. Gelukkig vermaak ik me nog steeds heel goed hier en de kleine gemissen die er soms zijn wegen niet op tegen alle gave dingen die ik hier meemaak! Voorlopig kom ik dus nog niet naar huis!

In het vorige reisverslag vertelde ik al over de introductieweek Ultimate Oz waar ik aan deelgenomen heb. Op het moment dat ik dat verslag schreef was het zaterdag en was Ultimate Oz bijna afgelopen. De laatste activiteit op zondag was een Coastal Walk van Coogee naar Bondi Beach. Tijdens deze wandeling kwamen we langs een aantal prachtige stranden. Na de wandeling ben ik naar Ingrid gegaan om de sleutels van haar huis en het kantoortje op te halen waar ik zou slapen, ik was toch in de buurt op dat moment. Vervolgens ben ik teruggegaan naar het Wake-Up hostel, waar ik mijn laatste nacht zou doorbrengen.

Op maandagochtend ben ik vroeg opgestaan, want ik moest voor 9 uur uitchecken. Ik was er wel klaar voor om het hostel te verlaten na een paar nachten slecht geslapen te hebben. Rond 10 uur kwam ik in Bronte Beach aan, waar Ingrid woont, samen met haar man Eric en haar kinderen, Emily en Imke. Eric heeft een eigen bedrijf en ik slaap in zijn kantoor, dat slechts een straat verwijderd is van hun huis. Vroeger deed het gebouw dienst als appartement, maar hij heeft een aantal kamers omgetoverd tot werkkamers. In 1 van de ruimtes staan een bed en een bureautje, daar slaap ik. Daarnaast zijn er nog een badkamer en een keukentje. Dit keukentje is niet echt geschikt om in te koken, maar gelukkig mag ik bij Eric en Ingrid eten. Nadat ik daar aankwam en mijn backpack had neergegooid, heb ik eerst mijn kleding gewassen. Er was namelijk niet veel schone kleding meer over! Daarna ben ik naar Bondi Beach gelopen, via het pad langs de zee. Dat is ongeveer een half uurtje lopen vanaf hier. Bondi Beach is leuk, maar als ik eerlijk ben vind ik Bronte Beach mooier. Dit strand heeft wat meer sfeer, het is wat gemoedelijker. Bondi Beach is heel massaal. Daarom ben ik aan het eind van de middag ook op Bronte Beach gaan liggen. Dat was heerlijk relaxed! Ik kon eindelijk even ontspannen en een boekje lezen.

De eerste nacht in het kantoortje van Eric heb ik super goed geslapen! Fijn om weer een keer alleen op een kamer te liggen en niet constant wakker gehouden te worden door oorverdovend gesnurk! (Sommige mannen in het Wake Up klonken alsof ze zojuist een kettingzaag hadden ingeslikt) Overdag merkte ik ook pas hoe moe ik was geworden van de eerste week, vol met nieuwe indrukken en ervaringen. Ik heb die dag ook niet heel veel gedaan, behalve uitzoeken waar ik hierna naartoe zal reizen. Ik heb toen de busreis vastgelegd en het hostel. Het is toch Port Macquarie geworden! Aankomende zaterdag (12 nov) vertrek ik om 5.15 's ochtends (mooi op tijd). Vanuit daar reis ik waarschijnlijk verder naar Coffs Harbour en Byron Bay. Ik denk erover om in Byron Bay een surfkamp te doen van 4 dagen. Dat lijkt me heel gaaf en Byron Bay schijnt een fantastische surfplek te zijn. Binnenkort beslis ik of ik dat daadwerkelijk ga doen, maar zoals het er nu uitziet gaat dat wel door.

De volgende dag zou ik eigenlijk naar de Blue Mountains gaan, maar vanwege het weer heb ik dat een dag uitgesteld. In plaats daarvan ging ik met de Ferry naar Manly. Vanaf Bronte moest ik met de trein naar het centraal station en vanaf daar kon ik lopend naar Circular Quay, vanwaar de Ferry zou vertrekken. Natuurlijk ging ik zoals altijd geheel onvoorbereid op pad (wie heeft er nou een kaart nodig?) dus het lopen van het station naar Circular Quay heeft iets langer geduurd dan gepland. Ik heb anderhalf uur door Sydney gelopen, terwijl je normaal gesproken in 30 minuten bij Circular Quay bent. En ik dacht nog zo dat ik inmiddels de weg wel kende... Note to self: nooit meer vertrouwen op mijn richtingsgevoel! Nou ja, ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik alle wijken van Sydney heb gezien. Onderweg merkte ik op dat de cafés in de stad bomvol zaten. Al snel werd me duidelijk waarom: iedereen volgt hier op de voet de Amerikaanse verkiezingen en de halve stad keek op schermen in de cafés naar de uitslagen. Het blijkt dat Australiërs zich erg verbonden voelen met Amerika, de koers van de Australische dollar schijnt zelfs beïnvloed te worden door de uitslag van de verkiezingen. Ook op de Ferry naar Manly hing een tv-scherm, waarop alles live te volgen was. Aan een oudere man die naast mij zat en al een tijdje aan het kijken was, vroeg ik hoe het ervoor stond. Tot mijn verbazing vertelde hij dat Trump voorstond op Clinton. Vervolgens heb ik met hem een heel gesprek gevoerd over de verkiezingen. Hij heeft me het Amerikaanse kiessysteem proberen uit te leggen, maar ik snap nog steeds niet helemaal hoe dat in elkaar zit (wat is er mis met 'de meeste stemmen gelden?') Ik zei dat ik niet snapte hoe mensen ooit op Donald Trump konden stemmen, waarop de man zei: 'Ik heb jaren in Amerika gewoond, de meeste mensen zijn erg aardig maar er wonen heel erg veel "Looney Tunes!" Ah, vandaar dus. Iedereen in Australië is trouwens voor Clinton, of in ieder geval fel tegen Trump. Ik heb mensen horen zeggen dat het een grote ramp zou zijn als Trump zou winnen en dat ze het Amerikaanse politieke systeem 'one big joke' vinden. Tsja, geef ze eens ongelijk.. Eenmaal in Manly aangekomen ben ik naar Manly Beach gelopen, waar ik een wandeling heb gemaakt langs het strand. Simone en ik keken vroeger altijd een film waar Manly Beach in voorkwam, dus ik moest natuurlijk even kijken of het er echt zo uitzag! Ik herkende het niet ;) Vervolgens heb ik nog even wat winkeltjes bekeken in het centrum, maar vrij snel ben ik teruggegaan naar Sydney (Manly is maar klein). Inmiddels was duidelijk dat Trump zou gaan winnen, tot onvrede van bijna alle passagiers van de Ferry. Die avond heb ik niet veel meer gedaan, ben lekker een filmpje gaan kijken en gaan lezen.

Vanochtend ben ik vroeg opgestaan, want ik ging naar de Blue Mountains! Het weer was tien keer beter dan de dag ervoor, dus ik ben blij met de beslissing om toch vandaag te gaan. Na twee uur in de trein te hebben gezeten, kwam ik aan in het plaatsje Katoomba. Van hieruit kon je een hop on-hop off bus nemen die langs alle mooie punten gaat, maar je kon ook zelf door het park wandelen. Alle Chinezen kozen voor de eerste optie, ik koos voor de laatste. Het was slechts een half uurtje lopen en ik heb daarmee natuurlijk weer wat geld bespaard, zoals het een echte Nederlander betaamt ;) Eenmaal op het Echo Point gekomen had ik een prachtig uitzicht over de Blue Mountains. Je kunt vanaf dat punt het hele woud overzien. Overal waar je kijkt, zie je bos. Toen ik daar van het uitzicht stond te genieten, kwam er een schattig oud mannetje op me af. Hij vertelde me spontaan allemaal weetjes over de Blue Mountains. Hij had een verrekijker bij zich en liet me daardoor bepaalde dingen zien. Hij woonde zelf al 50 jaar in Katoomba en hij kwam nog elke dag naar het echo Point om het uitzicht te bewonderen. Dankzij hem weet ik nu bijvoorbeeld ook hoe het verschijnsel aan zijn naam komt. De Eucalyptus-bladeren aan de bomen zorgen er namelijk dat het woud een blauwe gloed krijgt. En de 'drie zussen', het beroemde gesteente in de Blue Mountains, bestaat uit de zussen Meehni, Whinney en Ginney. Het was wel leuk om wat informatie over de Blue Mountains te krijgen, ik had gewoon mijn persoonlijke gids! Na afloop kreeg ik zelfs nog een chocoladereep van hem, echt té schattig! Nadat ik Echo Point had bezocht, heb ik de Prince Henry Cliffwalk gedaan. Tijdens deze wandeling heb ik de meest fantastische uitzichten gehad en het pad eindigde bij een waterval. Terug in Katoomba heb ik nog wat gegeten in een apart cafeetje, dat er behoorlijk hippie-achting uitzag, maar het eten smaakte erg lekker! Vervolgens heb ik de trein terug naar Sydney gepakt.

Morgen is alweer mijn laatste dag hier. Dan ga ik de stad in om nog wat voor Eric en Ingrid te halen, als bedankje dat ik hier mocht logeren. Ze zijn heel gastvrij geweest. Elke keer benadrukten ze dat ik zo lang mocht blijven als ik wilde en dat ik gewoon eten en drinken uit de kast mocht trekken. Dat verdient dus wel een bedankje. En: ik ga afspreken met Eva!! Die is na twee weken werken op een boerderij weer terug in Sydney, ik kan niet wachten om haar te zien! We hebben afgesproken op het strand morgenmiddag. Ik ben benieuwd naar haar ervaringen.

Tot nu toe is het me niet gelukt om foto's toe te voegen, maar dat zal ik straks even proberen. Jullie zijn in Nederland in ieder geval weer een beetje op de hoogte van wat ik gedaan heb. ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat in het koude kikkerlandje! Jullie horen binnenkort weer van mij!

Liefs,

Eline